Słownik biograficzny Księstwa Cieszyńskiego [kartoteka]
Józef BULOWSKI
*14 I 1849 (Bielsko) †14 II 1932 (Bielsko)
Ksiądz rzymskokatolicki.
Ukończył gimnazjum katolickie w Cieszynie i studia teologiczne w Ołomuńcu. W 1872 r. przyjął święcenia kapłańskie. Był wikarym kolejno w Karwinie, Rudzicy i Ustroniu. Później studiował na uczelni papieskiej w Rzymie. W Ołomuńcu został promowany na doktora teologii. Był profesorem seminarium nauczycielskiego w Opawie. Był proboszczem w Łąkach od 1881 r., Zebrzydowicach od 1886 r.
W Zebrzydowicach popadł w spór z parafianami z Marklowic, którzy nie informując go starali się o utworzenie własnej parafii. Kiedy dowiedział się o tym, na najbliższym kazaniu w kościele w tej miejscowości zadał pytanie: „Gdzie jest w Marklowicach kołyska, która księdza wykołysała?”. Marklowiczanie pod przewodem Antoniego Fójcika pozwali Bulowskiego, jednocześnie zabronili organiście grać w czasie mszy w Marklowicach. Generalny Wikariat w Cieszynie nakazał Bulowskiemu przeproszenie marklowiczan, dzięki czemu nie doszło do rozprawy sądowej [Helena Bartoszek, Ludwik Bartoszek, Wypisy z dziejów Zebrzydowic, Kaczyc, Kończyc Małych i Marklowic Górnych, Zebrzydowice 2012, s. 82].
Proboszcz w Bielsku od 1893 r. Jako proboszcz bielski doprowadził do odnowienia kościołów w Starym Bielsku i na cmentarzu św. Trójcy. Za jego urzędowania w l. 1893–1894 kościół św. Mikołaja w Bielsku został zmodernizowany (jako pierwszy kościół w diecezji wrocławskiej zyskał oświetlenie elektryczne).
Był odznaczony austriackim Krzyżem Kawalerskim Orderu Franciszka Józefa z dekoracją wojenną (1917) [„Gwiazdka Cieszyńska”, nr 2 z 5 I 1917, s. 4; nr 3 z 9 I 1917, s. 4].
Opracowania
Józef Golec, Stefania Bojda, Słownik biograficzny ziemi cieszyńskiej, t. 3, Cieszyn 1998, s. 41.
Bielsko-Biała od wojen śląskich do zakończenia I wojny światowej (1742–1918), red. Wiesława Korzeniowska, Bielsko-Biała 2010 (Bielsko-Biała. Monografia miasta, t. 3), s. 263–264.
