Słownik biograficzny Księstwa Cieszyńskiego [kartoteka]
Teofil ADAMECKI
*12 XII 1886 (Marklowice) †1969
Prawnik, działacz społeczny, członek Rady Narodowej Księstwa Cieszyńskiego.
Od 1898 r. był uczniem gimnazjum polskiego w Cieszynie [„Kurier Lwowski”, nr 198 z 19 VII 1899, s. 1].
W 1906 r. zdał maturę [Wykazy absolwentów za sto lat, [w:] Księga Pamiątkowa Polskiego Gimnazjum Macierzy Szkolnej w Cieszynie obecnie Liceum Ogólnokształcącego imienia Antoniego Osuchowskiego w Cieszynie, red. Leon Miękina, Cieszyn 1995, s. 195].
Od r. akademickiego 1906/1907 do 7 X 1908 r. studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim [Corpus studiosorum Universitatis Iagellonicae 1850/51–1917/18. A–D, red. Jerzy Michalewicz, Kraków 1999, s. 7 (błędna data ur. 1887); Andrzej Kazimierz Banach, Młodzież chłopska na Uniwersytecie Jagiellońskim w latach 1860/61–1917/18, Kraków 1997, s. 170].
W 1907 r. został wybrany zastępcą wydziałowego Czytelni Akademickiej im. Adama Mickiewicza w Krakowie [„Kurier Lwowski”, nr 574 z 9 XII 1907 (wydanie popołudniowe), s. 4].
W 1908 r. opublikował rozprawę Paweł Stalmach (w 60 rocznicę rozpoczęcia dzieła narodowego w Księstwie Cieszyńskim) („Świat Słowiański” 1908, nr 41).
W 1908 r. przeniósł się na Uniwersytet Wiedeński.
Działał w stowarzyszeniu „Znicz”: w 1908 r. został wybrany jego przewodniczącym [„Gwiazdka Cieszyńska”, nr 77 z 23 IX 1908, s. 381], a w 1910 r. do komisji rewizyjnej [„Gwiazdka Cieszyńska”, nr 77 z 24 IX 1910, s. 3].
Ukończywszy studia, został aplikantem („koncypientem”) adwokackim w Cieszynie. W czasach austriackich dał się poznać jako aktywny działacz narodowy. W 1914 r. na jego wniosek zgromadzenie ZŚK w Szonychlu uchwaliło rezolucję, w której domagało się „powszechnego, bezpośredniego i równego dla wszystkich prawa wyborczego na Sejm Śląski”; podobnie było na zgromadzeniu w Ochabach, gdzie postulował wprowadzenie wyborów bezpośrednich, od marszałka wymagać znajomości języka polskiego, a jako wicemarszałków naprzemiennie wybierać osoby narodowości polskiej i czeskiej [„Gwiazdka Cieszyńska”, nr 37 z 8 V 1914, s. 2; nr 53 z 3 VII 1914, s. 3].
W 1915 r. wybrano go do rady nadzorczej Kasy Rękodzielników i Przemysłowców w Cieszynie.
W czasie I wojny światowej powołany do wojska austriackiego, w 1915 r. został awansowany na kadeta (Landsturmkadett) [„Neues Wiener Tagblatt”, nr 353 z 23 XII 1915, s. 12], a w 1916 r. na podporucznika (Landsturmleutant) [„Neue Freie Presse”, nr 18689 z 1 IX 1916, s. 16].
2 V 1919 r. został dołączony do składu Wydziału Gminnego Cieszyna [Wacław Dubiański, Skład władz gminnych Cieszyna w okresie międzywojennym, „Pamiętnik Cieszyński” 15, 2000, s. 105].
4 VIII 1920 r. po podjęciu decyzji o likwidacji RNKC znał się w gronie jej likwidatorów [Bogdan Cybulski, Rada Narodowa Księstwa Cieszyńskiego (1918–1920). Próba oceny działalności i dokonań, „Pamiętnik Cieszyński” 8, 1994, s. 52].
Był członkiem zarządu Bielskiego Komitetu Powiatowego Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej w l. 1924–1931 (jako skarbnik) [Marta Marszałek, Liga Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej oraz Liga Morska i Kolonialna jako czynnik oddziaływania władz II Rzeczypospolitej na społeczeństwo województwa śląskiego, Katowice 2012 (rozprawa doktorska), s. 112].
Pod pseudonimem T. Bielski opublikował artykuły Bielski przemysł włókienniczy („Rynek Włókienniczy”, nr 13 z 8 VII 1929, s. 196–198) oraz Rozwój przemysłu i handlu na Śląsku Cieszyńskim (Z życia gospodarczego. Śląsk Cieszyński, Cieszyn 1937).
Współorganizator klubu Rotary-Club w Bielsku (1935 [Leon Chajn, Polskie wolnomularstwo 1920–1938, wyd. 2, Warszawa 1984, s. 504].
W 1938 r. stanął na czele ekspozytury Izby Handlowo-Przemysłowej w Cieszynie Zachodnim.
W 1939 r. znalazł się na liście Sonderfahndungsbuch Polen [Henryk Racki, Śląski Wrzesień, Warszawa 1973, s. 235].
4 V 1945 r. na czele Grupy Operacyjnej przybył z Katowic do Cieszyn. Grupa miała docelowo obsadzić zaolziańskie urzędy, ale ze względu na stanowisko sowieckiej komendantury miasta musiała zostać na miejscu w Cieszynie [Krzysztof Nowak, Spór o granicę polsko-czechosłowacką, [w:] Województwo śląskie 1945–1950. Zarys dziejów politycznych, red. Adam Dziurok, Ryszard Kaczmarek, Katowice 2007, s. 106].
Od 1957 do 1963 r. był prezesem Towarzystwa Miłośników Ziemi Bielsko-Bialskiej [Słownik polskich towarzystw naukowych, t. 3, red. Leon Łoś, Wrocław 1982, s. 43].
Był odznaczony austriackim Orderem Żelaznym Korony III klasy z mieczami (1918) [„Gwiazdka Cieszyńska”, nr 80 z 4 X 1918, s. 3–4] i Złotą Odznaką Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej (1933) [Grzegorz Kasztura, Liga Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej na Śląsku Cieszyńskim, „Pamiętnik Cieszyński” 14, 1999, s. 58].
Opracowania
Józef Golec, Stefania Bojda, Słownik biograficzny ziemi cieszyńskiej, t. 1, Cieszyn 1993, s. 16–17.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz